κατασκευάζοντας το φύλο

Μολονότι έχουν περάσει δύο αιώνες από το Διαφωτισμό, εποχή κατά την οποία ο Λόγος περί φύσης εγκαθιδρύθηκε ως κυρίαρχο παράδειγμα στη Δύση, η βιολογία αποτελεί ακόμη και σήμερα το κυριότερο μέσο σύστασης και εδραίωσης ποικίλων ιεραρχικών κατηγοριοποιήσεων και «διαφορών». Η φυσικοποίηση αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη νομιμοποίηση κοινωνικών σχέσεων, σχέσεων εξουσίας, ως οικουμενικών, αναλλοίωτων στο χρόνο, αναπόφευκτων «βιολογικών δεδομένων». Ιδιαίτερα στην περίπτωση των σχέσεων του φύλου, παρ’ όλες τις αμφισβητήσεις της «φυσικότητας» από την κοινωνική θεωρία, η οποία παρήχθη τόσο στο χώρο των κοινωνικών επιστημών όσο και σε εκείνο των κοινωνικών κινημάτων, ο λόγος περί «φυσικών», «βιολογικών» διαφορών, στις οποίες ανάγονται κοινωνικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στα φύλα, φαίνεται να είναι ακόμη ισχυρός και αυτονόητος. Αυτή η πολιτισμικά αυτονόητη «φυσικότητα» του φύλου ίσως αποτελεί και τον κυριότερο λόγο για τον οποίο, όπως έχουν δείξει οι ανθρωπολόγοι και ιστορικοί, η έμφυλη διαφορά χρησιμοποιείται ως πρωταρχικός τρόπος νοηματοδότησης άλλων κοινωνικών διαφοροποιήσεων.

ο άτυχος γάμος του μαρξισμού με το φεμινισμό

Ο «γάμος» του μαρξισμού με το φεμινισμό έγινε έτσι όπως το εθιμικό αγγλικό δίκαιο περιγράφει το γάμο του άνδρα με τη γυναίκα: ο μαρξισμός και ο φεμινισμός γίνονται ένα, κι αυτό το ένα είναι ο μαρξισμός.